Do fanów twórczości Uwe Bolla nie należę, biorąc jednak pod uwagę liczbę nakręconych przez niego adaptacji gier komputerowych, nie mogę go lekceważyć. Część jego filmów jest mierna, inne beznadziejne – a mimo to tworzy dalej. Przysłowie mówi, że ludzie uczą się na własnych błędach. Czy dotyczy to również Niemca?

Boll przede wszystkim nakręcił dobry biznes. Jeszcze kilka lat temu machinacje podatkowe pozwalały mu zarabiać na klapach własnych filmów – brak talentu reżyserskiego tylko mu w tym pomagał. Tak samo jak łasi na pieniądze twórcy gier, którzy bez większych wyrzutów sumienia sprzedawali mu prawa do kolejnych znanych marek. W ten sposób powstało „House Of The Dead” po obejrzeniu, którego naprawdę byłem bliski stania się zombie, „Alone In The Dark”, w którym Christian Slater udowodnił, że jego kariera aktorska nie tylko się skończyła, ale nigdy nie istniała, czy „BloodRayne”, gdzie Ben „Ghandi” Kingsley pokazał jak dla (marnych) pieniędzy potrafi zagrać wszystko.

Za najciekawszą z produkcji Bolla uważałem dotąd „Postala”, ponieważ z ekranizacji tej naprawdę bezmyślnej i pełnej przemocy gry udało mu się zrobić podobnie bezmyślną i pełną przemocy satyrę na współczesne społeczeństwo amerykańskie. Dzieło to może nie jest wybitne, ale dobrze nakręcone, ciekawie zagrane i przede wszystkim zabawne. Po „Postalu” zacząłem się zastanawiać: czy to możliwe by Uwe z kolejnymi swoimi filmami coraz lepiej (czyli w ogóle) uczył się fachu reżyserskiego? Teraz, gdy widziałem „Far Cry”, nie mam wątpliwości, że tak! Czytaj dalej →